الف - سند حاکی از تعهد مدینون بپرداخت وجه نقد یا پرداخت جنس (که کلی آن جنس برعهده اوست) مانند سند تعهد پرداخت چند خروار گندم. بیشتر در معنی اول بکار میرود.

ب - در اصطلاحات ثبتی در معنی مقابل سند شرطی و بطور کلی اسناد مربوط به معاملات با حق استرداد (یعنی اسناد ماده 33 و 34 قانون ثبت) بکار میرود. اجراء سند زمه ای ممکن است منتهی به توقیف مدیون شود ولی اجراء سند شرطی چنین نیست.