مانند معامله مالک اهل در مال خود بدون اکراه. در این صورت قصد انشای او مقرون به رضاست، برخلاف رضای مالک در حال اجازه عقد فضولی که رضای او جدا از قصد انشای عاقد است و نیز رضای او جدا از قصد انشای عاقد است و نیز رضای عاقد مکره پس از زوال اکراه و در هنگام اجازه عقد همینطور است. (مراتب بالا فرع بر تغایر قصد انشاء و رضا است.)