ایقاعی از ایقاعات است که دارای خصوصیات ذیل میباشد:

الف - اثر عقد معین یا ایقاع معین را از بین بوده و آن را به حالت زمان حدوث عقد یا ایقاع برمیگرداند. این اختلاف هست که فسخ از حین وقوع عقد موثر است (در عقود و به تبع آن در ایقاعات) یا از حین فسخ، ثمره اختلاف در نمائات حادث بین عقد و یا ایقاع و زمان فسخ ظاهر میشود. نظر راجح این است که فسخ از حین فسخ موثر است.

ب - فسخ اختصاص به عقود ندارد. به همین جهت فقها رجوع در عده را فسخ طلاق نامیده اند در حالی که طلاق از ایقاعات است.

د - برگشت آثار عقد توسط فسخ باید به وسیله یک طرف عقد باشد و اگر به توافق طرفین این کار بشود آن را اقاله نامند و نه فسخ و اسم دیگر اقاله تفاسخ است. (ماده 283 قانون مدنی)

ه - انحلال عقد یا ایقاع از طریق فسخ به دست یکی از متعاقدین (در عقود) و یا ایقاع کنندگان است. اگر این انحلال قهری و به حکم قانون باشد ان را انفساخ گویند. (ماده 954 قانون مدنی) فسخ یکی از اسباب سقوط تعهدات است (مانند انفساخ و طلاق و بذل مدت) بنابراین اسباب سقوط تعهدات منحصر به آنچه که در ماده 264 قانون مدنی گفته شده نیست.

اصطلاح فرانسوی Resiliation در فسخ عقد مستمر (مانند اجاره) بکار رفته و از حین فسخ موثر است و همجنین در معنی اقاله هم بکار میرود و لغت Rescission برای ابطال یک عمل حقوقی به تصمیم دادگاه بکار رفته است.