سفته در فارسی فعلی حرف سین آن سه نوع تلفظ میشود. صحیح آن سفته به کسر سین است، به معنی محکم و سخت و استوار. اصل این لغت فارسی است و بر نوعی قرض اطلاق میشود به این ترتیب که مسافری مالی به کسی میدهد که آن کس در نزد ثالثی در مقصد مسافر، از خود مالی شبیه به آن دارد و مسافر از گیرنده مال خویش دست خطی (به صورت حواله) میگیرد تا در مقصد از محال علیه مثل همان مال که در مبدا داده را بگیرد و آن نامه را سفته در فارسی گویند که به عربی رفته و معرب آنرا سفتجه به ضم سین و جمع آن را سفاتج گفتنده اند. 

به موجب ماده 307 قانون تجارت، سفته عبارت از سندی تجاری است که به موجب آن اماشکننده تعهد میکند در موعد معین یا عندالمطالبه د روجه حامل یا شخص معین و یا به حواله کرد آن شخص کارسازی نماید. اسم دیگر آن فته طلب است (ماده 239 قانون جزا)