تسلط بر ازاله اثر حاصل از عقد را گویند. در قانون مدنی تعریفی از آن نشده است زیرا ماهیت آن تا اندازه ای بدیهی است و تعریف فقهی بالاتر از مفهوم عرضی خیار گرفته شده است. بنابراین، تسلط قانونی شخص در اضمحلال عقد را خیار گویند. خیار ممکن است ناشی از تراضی طرفین باشد مانند خیار شرط یا ناشی از حکم قانن باشد مانند خیار مجلس (ماده 397 ق.م)