الف - تملیک عینی است به عوض معلوم (ماده 338 ق.م) شرط بیع این نیست که عوض مبیع پول باشد ولی شرط این است که یکی از عوضین به عنوان ثمن داده شود(مفهوم مخالف ماده 464 ق.م و این امر بیع را از صلح جدا میکند.

ب - عمل بایع را نیز به تنهایی بیع گویند. برخلاف بالا( که بیع به مجموع عمل بایع و مشتری گفته میشود) چنانکه در باب وصیت به ایجاب موصی وصیت گفته میشود. استعمال بیع در مواد 92 و 202 قانون جزا مجاز است نه حقیقت.