عبارت است از این که شخصی، دیگری را برای پس از فوت خود مالک بخشی از دارایی خود کند (وصیت تملیکی) و یا اختیاراتی به او بدهد که پاره ای از کارهای راجع به او را انجام دهد (وصیت عهدی) اصطلاح نیابت برای اعطای اختیار در زمان حیات بکار میرود نه برای پس از فوت